Το κάλλος διέσωζε ανέκαθεν η τέχνη. Η αγωνία να κρατηθεί στην μνήμη η φευγαλέα και φθίνουσα αίσθηση της σαγήνης του ανθρώπινου σώματος και η καταγραφή του τρόπου που η ομορφιά του μας συνταράζει στον εξαιρετικό χρόνο της επαφής μαζί του, βρήκαν την πιο κρίσιμη διατύπωσή τους στο έργο του μεγάλου αλεξανδρινού ποιητή. Αβέβαιες μνήμες ερώτων στον καθρέφτη των αρχαίων σωμάτων, χαμένες και ανακτημένες αισθήσεις στους εφήμερους τόπους του έρωτα. μέσα από τους στίχους του Κ.Π. Καβάφη. εκτέθηκαν στους τοίχους του ισογείου του Βυζαντινού Μουσείου Βέροιας.